- ۰ نظر
- ۲۵ دی ۹۴ ، ۱۷:۵۳
پند لقمان حکیم به فرزندش
ای جان فرزند هزار حمکت آموختم که از آن چهار صد حمکت انتخاب کردم
از آن چهارصد تا،هشت کلمه برگزیدم که جامع کمالات استت.
دوچیز را در زندگی فراموش نکن: خدا و مرگ
دوچیز
را در زندگی فراموش کن:
خوبی به کسی کردی و بدی از کسی دیدی
چهار چیز را هم نگهدار: به مجلسی وارد شدی زبان نگهدار
به سفره ای وارد شدی شکم نگهدار
به خانه ای وارد شدی چشم نگهدار
به نماز ایستاده ای دل نگهدار
صبح است و نام حق، ورد زبان ما
با سیره رسول، روشن روان ما
در قرن بی تنش، اصل حماسه ایم
دریای بی قرار، آبی آسمان
چون کوه سرفراز، چون دشت بی کران
هم صحبت نسیم، همسایه بهار
توفنده مثل رود، جوشان چو چشمه سار
دانایی و تلاش، با ما عجین شده
آواز هایمان، شعر زمین شده
هم رنگ ماه و مهر، هم نام دوستی
بر لب سرود ما، پیغام دوستی
اندیشه امام، اصل قیام ما
پیغام رهبری، خط امام ما
خورشید روشنیم، در این جهان سرد
با هر چه تیرگی، آماده نبرد
سازنده جهان، با طرح دیگریم
روشن کننده، فردای بهتریم
شایستگی:
امام علی (ع) که تربیت یافته مکتب قرآن و پیامبر اکرم (ص) است، به شایستهسالاری در
نظام مدیریتی اعتقاد دارد «ای مردم همانا سزاوارترین مردم به امر خلافت و رهبری
امت تواناترین بر اداره آن و دانا به فرمان خداوند در فهم مسائل است.» و نیز میفرماید:
«آن کس که از عهده امور بدرستی برآید، شایستگی ولایت و رهبری دارد.»
آن حضرت در نامهای خطاب به مالک اشتر ملاکهای گزینش کارگزاران را بیان میفرماید،
از جمله اصالت مذهبی و خانوادگی، تقوا؛ شرم، حیا و حزم و نکته مهمی که امام در این
گزینش به آن اشاره میکند «کسانی را برگزین که در اسلام پیشگامتر بودهاند.» در
جای دیگر میفرمایند: «بر انسانهای کسل در کارهایت تکیه نکن و باز میفرمایند:
«ای مالک!باید برای هر کدام از کارهایت یک رئیس انتخاب کنی، رئیسی که کارهای مهم
او را مغلوب نسازد و کثرت کارها او را پریشان و خسته نکند.»
وفای به عهد:
وفای به عهد از اوصاف فطری انسانها و پیمانشکنی از ویژگیهای بارز منافقان است.
مولی الموحدین (ع) در عهدنامه مالک اشتر وفای به عهد را از مهمترین فرایض خدایی
میداند.
«اگر پیمانی بین تو و دشمن منعقد گردید یا در پناه خود او را امان دادی، به عهد
خویش وفادار باش و بر آنچه به عهده گرفتی امانتدار باش و جان خود را سپر خود
گردان! زیرا هیچ یک از واجبات الهی همانند وفای به عهد نیست.
تواضع:
انسانهای متواضع هر چه درخت وجودشان پربارتر گردد، متواضعتر میشوند. خداوند در
تبیین این صفت مدیریتی خطاب به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله میفرماید: «ای
پیامبر! در مسند مدیریت و رهبری بالت را برای مومنان و پیروانت فرود آور.»
امیر مومنان نیز در خصوص رعایت این اصل اخلاقی که ضامن اجرای ضوابط در مسند مدیریت
است، میفرماید: «زینت بزرگواری، تواضع و فروتنی است.»
ـ «بر تو باد فروتنی! پس همانا فروتنی از بزرگترین عبادتهاست.»
ـ «راه رفتنشان فروتنانه است.»
سوالات شانزدهمین پرسش مهر ریاست محترم جمهور از دانش آموزان ،دانشجو معلمان و فرهنگیان محترم
سال تحصیلی 95-94
1 ـ شما دانش آموزان عزیز که سرمایه اصلی کشور هستید پاسخ دهید که:
2- بعد از انجام توافق هستهای با 6 کشور بزرگ دنیا چه فرصتهای تازهای پیش روی کشور ما گشوده میشود؟
3- از نظر شما فرصتهایی جدیدی که از لحاظ علمی، فضای دانش، محیط کار، اقتصاد، روابط با همسایگان و دنیا در پیش روی ملت قرار میگیرد، چیست و شرایط بهتری که باید در زندگی داشته باشیم چگونه است؟
4- ازنظر شما شرایط و فضا برای حل مشکلات محیط زیست، مشکلات آب، خاک، اشتغال و جوانان ما در این بین ایجاد خواهد شد چیست؟
5- از نظر شما فرصتهای پیش روی ما چیست و چگونه باید از این فرصت به بهترین نحو استفاده کرد؟
تولد انسان روشن شدن کبریتی است
و مرگش خاموشی آن!
بنگر در این فاصله چه کردی؟
گرما بخشیدی یا سوزاندی
خداست که معبودى جز او نیست زنده و برپادارنده است نه خوابى سبک او را فرو مىگیرد و نه خوابى گران آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست کیست آن کس که جز به اذن او در پیشگاهش شفاعت کند آنچه در پیش روى آنان و آنچه در پشتسرشان است مىداند و به چیزى از علم او جز به آنچه بخواهد احاطه نمىیابند کرسى او آسمانها و زمین را در بر گرفته و نگهدارى آنها بر او دشوار نیست و اوست والاى بزرگ.
در دین هیچ اجبارى نیست و راه از بیراهه بخوبى آشکار شده است پس هر کس به طاغوت کفر ورزد و به خدا ایمان آورد به یقین به دستاویزى استوار که آن را گسستن نیست چنگ زده است و خداوند شنواى داناست.
خداوند سرور کسانى است که ایمان آوردهاند آنان را از تاریکیها به سوى روشنایى به در مىبرد و[لى] کسانى که کفر ورزیدهاند سرورانشان [همان عصیانگران=] طاغوتند که آنان را از روشنایى به سوى تاریکیها به در مىبرند آنان اهل آتشند که خود در آن جاودانند.
علم بی نیازی از هر چیزی است
امام علی (ع)