خواندنی
«آ» :
«آرامش»
وقتی
به سراغت می آید که «تلاش» کرده باشی.
«ا» :
«اعتماد به نفس» یک «سرمایه» است نه یک «کلمه»!
«ب» :
برای
«بهتر» شدن زندگی ات، «بهتر» فکر کن!
«پ» :
چرک
نویس های زندگی ات گاهی به «پاک نویس» احتیاج دارند!
«ت» :
«تفاهم» درک کردن نیازهای طرف مقابل است نه دانستن نیازهای
خود!
«ث» :
«ثابت قدم بودن»، یکی از راه های «موفقیت» است.
«ج» :
«جرأت» با داشتن «ترس» به وجود می آید
چ» :
«چگونگی برخورد با مشکلات و ناکامی ها» مهم است، نه خود
مشکلات و ناکامی ها!
«ح» :
«حاصل» هر زحمتی رحمت است؛ مطمئن باش!
«خ» :
«خداوند» دنیا را به تو نشان می دهد؛ تو خودت را به خداوند
نشان بده!
«د» :
«داشتن ها» همیشه به انسان کمک نمی کنند؛ گاه این نداشتن
هاست که موجب خلق آثار می شوند.
«ذ» :
«ذره ذره ی» زندگی ات را شکرگزار باش!
«ر» :
«رهاشدن» از درد، ابتدای پذیرفتن درد است.
«ز» :
«زشت یا زیبا»؛ این بستگی به نگاه تو دارد.
«ژ» :
«ژولیدگی و آشفتگی ظاهری» می تواند دلیلی بر ژولیدگی و
آشفتگی درونی نیز باشد؛ از پایه شروع کن تا به اصل برسی.
«س» :
«سلامتی»، ثروتی ست که ثروت های دیگر را جذب می کند.
«ش» :
«شکرگزاری» یعنی رسیدن به «شادکامی».
«ص» :
«صادقانه» زندگی کن؛ صادقانه جواب بگیر.
«ض» :
جلوی
ضرر را از هر جا بگیریم، منفعت است.
«ط» :
«طاقت داشتن» در برابر سختی ها یعنی روزه داشتن تا هنگام
افطار (سختی ها می روند و جسم و روح پیروز می شوند.)
«ظ» :
«ظاهر» و باطن اگر به هم نزدیک شوند، آینه می شوی!
«ع» :
«عشق» به زندگی ست نه عادت به زندگی.
«غ» :
«غصه خوردن» هم چون سبزی نشسته است؛ غصه ها را بشور!
«ف» :
«فاتح» فردای خود شدن، «امروز» را می طلبد.
«ق» :
«قدرت» در دیدن معایب نیست؛ در گفتن محاسن است.
«ک» :
«کمک کردن» به دیگران درحقیقت، یک نوع کنترل دردهای خودمان
نیز هست.
«گ» :
«گاهی» شعری زمزمه کن، عکس بگیر، مهمان دعوت کن، یادداشتی
بنویس، گاهی از گِله و غصه دوری کن؛ ضرر نمی کنی!
«ل» :
«لحظه های» قشنگ زندگی ات را تکرار کن!
«م» :
«محبت»
هم
چون مادر، منتظر دعوت نمی ماند.
«ن» :
«ناامیدی»
از
ندانستن است!
«و» :
«وفای به عهد» اولین نشانه برای اعتماد دو قلب است.
«ه» :
«هدیه ی» خداوند به انسان ،«عقل» اوست.
«ی» :
«یاور» همیشه همراه، موبایل نیست؛ خداوند است!
